Vanaf de witte top van de ruim 3700 meter hoge Mont Vélan stromen twee gletsjers omlaag: de weinig indrukwekkende Glacier de Tseudet en de 3,5 kilometer lange Glacier de Valsorey.
Glacier de Valsorey in 1983 (links) en 2020. Bron: Swisstopo zeitreise.
De Mont Vélan kijkt uit over het dal van Entremont. Dat dal is vooral bekend van de Grote Sintbernhardpas, een van de belangrijkste verbindingen tussen Zwitserland en Italië. Bijna alle verkeer jakkert langs het mooie Bourg-Saint-Pierre en mist zo de parel van het Val d’Entremont: de Glacier de Valsorey. De gletsjer ligt aan het einde van een dal dat bij het dorp Bourg-St-Pierre begint.
De Glacier de Valsorey ligt verscholen achter de Mont Vélan. Alleen vanaf een berghut met de toepasselijke naam Cabane de Valsorey is de hele ijsstroom te overzien. Die begint op de top en daalt steil af naar 2700 meter, met een ijsval in de onderste driehonderd meter. Daarna wordt de tong veel vlakker en stopt op 2500 meter.
De laatste jaren valt de ijsval uiteen. Er steken steeds meer rotsen doorheen, waardoor de verbinding tussen de tong en het hogere deel over een paar jaar zal breken. Dat past in een lang proces van achteruitgang. Toen de Glacier de Valsorey zoals vele Alpengletsjers rond 1865 z’n maximale omvang bereikte, smolt hij onderin samen met de Glacier de Tseudet uit het westen en de Glacier du Sonadon uit het oosten. De morenes uit die tijd zijn nog duidelijk te zien. Daarna zijn de gletsjers gestaag korter geworden en stroomden ze niet meer samen.
Rond 1980 stagneerde de smelt, daarna versnelde die juist. Tegenwoordig stelt alleen de Glacier de Valsorey nog iets voor, hoewel de gletsjer met twintig tot dertig meter per jaar krimpt en het totale lengteverlies al is opgelopen tot anderhalve kilometer. Behalve korter is het ijs ook veel dunner geworden.
Zoek binnen glacierchange
