De Hólárjökull in 1980 (links) en 2021. Bron: landmælingar Íslands.
Vanaf de rondweg van IJsland is de Hólárjökull goed te zien, maar weinigen stappen uit om het karrenpad van twee kilometer naar de gletsjer af te lopen. Dat is ook weer niet zo verwonderlijk, want hoe dichterbij je komt, hoe minder ijs er te zien is. De tong is te ver teruggetrokken om er bij in de buurt te komen. Om toch iets te zien moet de steile helling beklommen worden.
Hoe anders was dat dertig jaar geleden. In de jaren tachtig en negentig van de twintigste eeuw was de Hólárjökull veel groter en reikte hij tot in het laagland. Een goede illustratie van de grote veranderingen die sindsdien zijn opgetreden is dankzij vader en zoon Baxter te zien op islenskirjoklar.is. Nog langer geleden kwam Fredick Howell (1857-1901) langs de gletsjer. Hij maakte de eerste foto’s van dit gebied in een tijd dat de gletsjers op hun grootst waren.
De Hólárjökull heeft eerder grote veranderingen doorgemaakt. Nadat de gletsjer rond 1844 een maximale omvang bereikte (Chenet et al., 2010) slonk hij langzaam tot ongeveer 1930, soms afgewisseld met korte groeifases. Na 1930 versnelde de achteruitgang (Eythórsson, 1949).
Ondanks het opwarmende klimaat krimpt de gletsjer de laatste jaren niet verder. Behalve warmer, is het namelijk ook natter geworden. Toegenomen sneeuwval houdt de gletsjer in balans. Het is echter een precair evenwicht dat in een verder opwarmend klimaat niet lang stand zal houden.
Zoek binnen glacierchange
