De Mýrdalsjökull is de op drie na grootste ijskap van IJsland en de meest zuidelijke. Door z’n ligging dichtbij de Atlantische Oceaan is het een van de natste plekken van het land.
De Mýrdalsjökull is de gevaarlijkste ijskap van IJsland. Onder de honderden meters dikke laag ijs ligt namelijk Katla, een vulkaan die regelmatig uitbarst. Het smeltwater veegt wegen, gebouwen en landerijen van de kaart. Hoewel de vulkaan sinds de kolonisatie van IJsland rond het jaar 870 al twintig keer is uitgebarsten, dateert de laatste van 1918. Het wordt dus hoog tijd dat Katla weer eens los gaat.
De ijskap is ruim vijfhonderd vierkante kilometer groot. In het westen en zuiden zijn de gletsjers steil en smal, in het noorden en oosten vlak en breed. Aan alle kanten worden de gletsjers kleiner, ze zijn al kilometers korter geworden. Mýrdalsjökull als geheel verloor in honderdvijftig jaar een derde van z’n totale omvang, maar het verlies aan ijs is de laatste twintig jaar afgenomen (Bernat et al., 2024). Het gevolg is dat sommige steile gletsjers aan de west- en zuidkant de laatste jaren niet of nauwelijks kleiner worden.
De meeste gletsjers van Mýrdalsjökull liggen ver van de bewoonde wereld en zijn dus moeilijk te bereiken. Alleen de Sólheimajökull aan de zuidkant is daarop een uitzondering. Er loopt een geasfalteerde weg naar de gletsjer, waardoor het vanuit de hoofdstad Reykjavik de best bereikbare gletsjer is. Om bij de andere uitlopers te komen moeten rivieren worden doorwaad en grote zandvlaktes doorkruist worden.
Zoek binnen glacierchange
